Ik heb een droom....

Vandaag blijkt dus de geboortedag te zijn van Martin Luther King Jr.

 

Hoe toevallig dat ik gisteren weer eens in vuur en vlam kwam te staan na het lezen van het zoveelste krantenartikel over "50-plussers" op de arbeidsmarkt en een reportage op tv over jeugdwerkloosheid en “starters”. Ik twitterde 6 punten van mijn droom en die werden met veel respect geretweet en de reacties waren hartverwarmend. Dan kan het dus toch??  

Net als Martin Luther King heb ik een droom…. een droom dat iedereen gelijk is en mensen met respect worden behandeld en beoordeeld op hun eigenschappen en talenten.  Zelfs in moeilijke tijden en zonder vooroordelen en negatieve beeldvorming.  En dat iedereen in deze moeilijke tijden op de arbeidsmarkt dezelfde rechten en plichten heeft, dus niet dat de ene groep “positief gediscrimineerd” moet worden ten koste van een andere.  Het is momenteel voor iedereen moeilijk, dus laten we vooral onze schouders eronder zetten!! En dromen van betere tijden en niet alleen dromen, maar er ook aan werken ….  

Tijd voor een mentaliteitsverandering in Nederland bij werkgevers EN werknemers....

I have a dream! 

Dat we mensen die keihard solliciteren en keer op keer worden afgewezen geen “werklozen” meer noemen. Je wilt echt niet weten hoeveel energie, tijd en moeite het deze dagen kost om  een geschikte baan te vinden. Het is vaak meer dan een full time job en het houdt mensen 24/7 bezig!
 Ik zie mensen die netwerken, die zich nieuwe kennis (van social media bijv.) snel eigen maken of zich –soms uit eigen zak- laten bijscholen of coachen om maar weer van nut te zijn voor de maatschappij. Die gewoon niets liever willen dan werken! Het is een belediging om mensen werkloos te noemen…. niemand is werkloos! Voortaan hebben we het gewoon over werkzoekenden! 

 

I have a dream! 

Dat we al deze werkzoekenden ook gewoon werkzoekenden noemen. Geen 50-plussers, geen starters, geen allochtonen, niet moeilijk plaatsbaar of "met afstand van de arbeidsmarkt".  Geen labels meer, behalve de labels die mensen zelf verdienen! De labels die ze door goede zelfkennis (geholpen door gedreven loopbaanprofessionals!) als positieve eigenschappen met hun personal brand kunnen neerzetten.  Iedereen heeft iets heel bijzonders te bieden, waarvan ik zeker weet dat er altijd iets voor is te vinden! Zelfs in het "kunstmatige eco-systeem" van de arbeidsmarkt met zijn sterke oog voor de onoffiele Nederlandse grondwet:  “Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg!”. 

I have a dream! 

Dat iedereen recht heeft op een echte goede loopbaanprofessional of coach en op de begeleiding en training die ze nodig hebben. Het UWV wekt niet meer de onterechte indruk dat ze mensen willen helpen maar laten dit aan de professionals over die dit met hart en ziel en veel talent doen. Het UWV is er alleen  voor de regels en de procedures, want natuurlijk hebben we die ook nodig.
Dat zij hun uitzinnige budgetten niet meer uitgeven aan een duur pand of dure bestuurders maar aan de dingen die er toe doen: mensen en een gezonde arbeidsmarkt.

I have a dream! 

Dat iedereen ook gewaardeerd wordt naar de waarde die die persoon toevoegt. En dat mag best verschillen binnen 1 functie. Mensen doen hun werk nu eenmaal allemaal op een andere manier met andere resultaten. Dus niet zomaar een streepje erbij omdat je een jaartje ouder wordt, maar wel een streepje erbij voor je toegevoegde waarde. Dat betekent misschien ook soms dat je ergens niet meer van waarde bent en je weer even uit je comfort zone moet om er voor te zorgen dat je weer op een passende plek komt.
En waardering mag zeker ook geuit worden in een pluim en in het voeren van goede beoordelingsgesprekken. Waarin we de boel eens omdraaien:  waarin ben jij al zo goed, dat een cursus of opleiding er voor zorgt dat jij NOG beter wordt?

I have a dream!

Dat alle mensen en ook organisaties kritisch naar zichzelf kunnen en durven te kijken om zo kennis, kunde, kernwaarden, kracht maar ook kwetsbaarheden bloot te leggen en op de beste manier in te zetten!   Zo kunnen we tenminste echt op basis van toegevoegde waarde kiezen om mensen op een goede plek in te zetten.

I have a dream! 

Dat werkgevers en werknemers van rol verwisselen en er weer balans ontstaat op de arbeidsmarkt en in de “machtsverhoudingen”.  Werkgevers zijn individuele professionals die iets te bieden hebben en daar trots op zijn en die zoeken naar een plek waar zij dit kunnen doen en daarmee waarde toevoegen. Werknemers zijn de organisaties die deze diensten afnemen en daar op een duurzame en respectvolle manier mee om gaan en gebruik maken van de synergie die hierdoor ontstaat. 

I have a dream! 

Dat het niet meer relevant is als mensen iets afwijken van “de norm”, sterker nog, er is geen norm!! Mensen zijn allemaal uniek en de enige norm die zou moeten gelden is of we onze aangeboren karakter en talenten op een nuttige manier inzetten.  Het verhaal van de mens wordt belangrijk, want dat wat je van nature meekrijgt (intelligentie, talent, lichamelijke eigenschappen, karakter, uiterlijk, manier van denken) is  belangrijk onderdeel van je personal brand en levensmissie.
Een groter zelfbewustzijn en zelfwaardering, geholpen door de omgeving, is daarbij cruciaal. 

I have a dream! 

Dat ik mensen mag blijven helpen om hun talenten, eigenschappen en levensmissie te ontdekken. Dat de wereld kennismaakt met de voordelen van expres jezelf zijn, zowel in je privé leven als in je werk! Dat iedereen gewoon doet waar hij of zij voor gemaakt is….
En dat ik mijn eigen talent, kennis en eigenwijze visie mag blijven delen om hier aan bij te dragen, hoe naïef sommigen dit dan ook zullen vinden….

I have a dream! 

Dat grote mensen met grote dromen zoals Martin Luther King, Jr. soms ook verpakt zitten in kleine porties en in onverwachte hoeken.
Maar ook met kleine porties hoop, visie en dromen waarmaken wordt de wereld langzaam een klein stukje mooier…. 

I rest my case….. en droom rustig verder.... :-)

 "Je haalt het beste uit mensen, niet door ze het vuur na aan de schenen te leggen, maar door het vuur in ze aan te wakkeren - Bob Nelson"

PS: Martin Luther King, Jr. werd vermoord op 4-4-1968 (dertien dagen voor mijn geboorte) maar zoveel vuur en passie kun je gelukkig niet blussen, zijn missie leeft voort (ook al zijn we er nog lang niet).  Lees hier een stuk uit zijn meest beroemde speech van 28 augustus 1963. 

Wat recruiters kunnen leren van Ernie en Bert....

.... en werkzoekenden en sollicitanten ook....

\

Mensen zijn allemaal verschillend. Recruiters zijn mensen. Dus die zijn ook verschillend. 

Net zoals Ernie en Bert. Bert en Ernie zijn poppen, maar het zijn eigenlijk ook net mensen, net als recruiters... :-) 

Ernie is altijd vrolijk, ziet in alle situaties toch de zonnige kanten, is blij, positief, enthousiast, grappig en ziet overal kansen.  Bert niet. Bert is een zwartkijker, is wat introverter, conservatiever, hij kijkt eerst naar bedreigingen en alles waar hij niet aan gewend is, vind hij maar helemaal niets. Je ziet het verschil eigenlijk al aan hun uiterlijk. Ernie heeft geen wenkbrauwen, waardoor hij met een open blik altijd nieuwsgierig naar de wereld lijkt te kijken. Bert heeft een "monobrow", een donkere, doorlopende wenkbrauw die hij vrijwel altijd gefronst heeft....

De wereld is verdeeld in Ernies en Berts. Echt waar. Geloof je het niet? Kijk voor de gein op kantoor maar eens om je heen of op verjaardagsfeestjes. Er zijn altijd Ernies, de gezellige collega's die leuke, verrassende ideeën hebben en grapjes maken en positief in het leven staan. En er zijn altijd Berts, de collega of kennis die altijd en voor eeuwig iets te zeuren hebben, goede ideeën gelijk de grond in boren en eerder kijken naar bedreigingen. 

En zo hoort het ook. Bert en Ernie horen bij elkaar. Ze houden elkaar in balans, waardoor Ernie soms afgeremd wordt in zijn enthousiasme en Bert soms even uit zijn comfort zone wordt gesleurd om iets nieuws of onverwachts te doen. De een is niet beter dan de ander, we hebben ze allebei keihard nodig!!

In diverse psychologische tests of assessments wordt aangetoond dat dit een van de essentiele verschillen zijn tussen persoonlijkheden. In de MBTI bijvoorbeeld is Ernie de "P" van perceiving en Bert de "J" van judging. In NLP loopt bij Ernie het "metaprogramma" Opties / Overeenkomsten en bij Bert Procedures / Verschil.

Recruiters zijn dus ook verdeeld in Ernies en Berts. En omdat ik ooit zelf (corporate) recruiter was en jarenlang professioneel sollicitant heb ik ze natuurlijk allebei ontmoet. Zelf ben ik overigens een echte Ernie, maar dat zal niemand verbazen. 

Dat is ook een van de redenen dat ik uiteindelijk loopbaancoach ben geworden. Ik kijk graag met een open blik naar mensen, vind in iedereen wel iets moois en wil dat moois laten stralen op de juist plaats. Als recruiter heb ik best een paar "onwaarschijnlijke" kandidaten de kans kunnen geven binnen het bedrijf waar ik voor werkte en dat voelde heel goed. Dat was een organisatie die heel veel Ernies in dienst had, dat soort bedrijven bestaan nu eenmaal. Net zoals er bedrijven zijn waar van nature veel Berts werken (zoals de overheid of financials)

Ook heb ik samengewerkt met een echte Bert. Als wij dezelfde cv lazen, dan keek ik naar de interessante bijzonderheden (zo zie ik dat) en mijn collega "Bert" keek gelijk naar de afwijkingen of gaten in het cv (zo ziet hij dat). Voor mij was dat behoorlijk leerzaam, maar soms ook erg frustrerend.

En zo komt het dus dat je het maar net moet treffen als werkzoekende / sollicitant. Treft jouw cv een Ernie of een Bert? Of solliciteer je toevallig in een branche met meer Berts als Ernies?

Omdat de arbeidsmarkt momenteel natuurlijk behoorlijk moeilijk is, moeten alle recruiters momenteel veel meer Bert zijn dan Ernie. Want tja, eerlijk is eerlijk...als je een stapel met een paar honderd cv's moet doornemen en je bent Ernie en je vindt in ieder cv wel iets moois, dan krijg je het behoorlijk moeilijk en druk.  En ik snap dat best. Het moet tegenwoordig ook allemaal snel en makkelijk gaan, er moet een bepaalde zekerheid ingebouwd zijn, risico's nemen door een "wildcard" uit te delen aan een kandidaat met iets bijzonders, dat is in deze markt blijkbaar erg listig of lastig.

Toch wil ik even mijn woord richten aan alle Berts: haal die frons even van je voorhoofd en probeer zo af en toe toch eens met een open blik naar jullie sollicitanten te kijken. De werklozen van nu, in 2012, zijn hele andere werklozen dan die van een paar jaar geleden. Er zitten prachtige briljantjes tussen, die echt die open blik van jullie even verdienen. Die misschien een "afwijking", "beperking" of "loopbaangat" hebben, maar wel ontzettend waardevol kunnen zijn voor jullie organisatie.  Ik zie in mijn praktijk ontzettend veel briljantjes (als rechtgeaarde Ernie) maar merk ook dat het het laatste jaar ook veel moeilijker wordt voor talenten met een bijzonder verhaal. Je kunt "personal branden" tot je een ons weegt en eerlijk en authentiek zijn, maar krijgt weinig kans om te schitteren.

Wissel eens van perspectief....
(en van wenkbrauwen, gheghegheghe....)

Ik las onlangs een mooie blog van Bianca Prins, een bedrijfskundige die het lef heeft gewoon expres zichzelf te zijn met een visuele beperking en zichzelf op een gepassioneerde manier profileert en presenteert.

Ook heb ik het genoegen gehad om kennis te maken en kennis te delen met Lotte Klene, een talentvolle, sociaal bewogen HBO juriste die hartstikke communicatief vaardig is, maar bij sollicitatiegesprekken iets meer stottert dan "normaal". 
Dan nog die dertiger die op latere leeftijd een voltijds HBO-opleiding heeft afgerond, gewoon omdat dat toen kon. Hij heeft een schat aan operationele en internationale ervaring in zijn vak (Tuinbouw en  Logistiek) maar mist nog even het stukje aansluiting HBO niveau, ook al heeft hij succesvol als zelfstandig ondernemer gefunctioneerd in zijn familiebedrijf. 

Ik wil alle recruiters, zowel Ernies als Berts, vragen om af en toe toch eens een kans te geven aan die talenten met een bijzonder verhaal. Dat hoeft echt niet iedere keer, maar zo af en toe eens verder kijken dan je neus lang is. En bekijk iets wat jou ongemakkelijk maakt, (een handicap, stotteren, begaafdheid of senioriteit) omdat je niet precies weet hoe dat zit op de werkvloer, eens een keer op andere manier, of verzamel om meer informatie.

Dus Bert: wees af en toe iets meer Ernie. Alsjeblieft. Neem eens een risico, kom uit je comfort zone, grijp eens een kans en doe je werkgever of opdrachtgever eens een hele talentvolle en veelbelovende werknemer kado!! 

(en mag ik je anders misschien even wijzen op de voordelen als je een Wajonger aanneemt....)

En Ernie, blijf vooral jouw werk doen op de manier waarop jij er goed in bent. Jij ziet de briljantjes en kan Bert uit zijn comfort zone sleuren. Zorg dat je door deze arbeidsmarkt en economie niet alsnog een Bert wordt of erger nog, opbrandt. Want als jij ook loopbaancoach wordt, blijven er straks in recruitmentland alleen maar de Berts over..... en dat zou een ramp zijn!!!

PS: Help Bianca en Lotte aan een leuke baan!! Spread the word...

En zijn jullie geïnteresseerd in de logistieke kandidaat, neem dan contact met mij op voor meer informatie of een kennismaking.

Hoe je het "bedriegersspook" door de mand kan laten vallen!

Na je studie, die je met gemak afrondde, ging je gelijk aan de slag en maakte je snel carrière. Maar dat ging zo soepel dat je het gevoel hebt dat het je is komen aanwaaien.

Tijdens sollicitatiegesprekken heb je het gevoel dat je de boel aan het bedotten bent. Als ze maar niet achter je grote geheim komen...

Na je promotie tot leidinggevende ben je constant bang dat ze ieder ogenblik ontdekken dat je eigenlijk helemaal niets kunt.

Heb je het gevoel dat je helemaal niet zo goed bent als anderen denken?

Als startende ondernemer ben je bang dat iemand ooit zal ontdekken dat je alleen maar gebakken lucht verkoopt.

Al je successen wijt je aan externe factoren zoals toeval, geluk, teamwerk, charme of gewoon omdat je zelf de boel natuurlijk mooi bedonderd hebt.

Alle kritiek die je ooit hebt gekregen is natuurlijk het ultieme bewijs dat je echt niet deugt. Je bent als de dood om door de mand te vallen!

Herken je dit, dan heb je misschiens last van het "bedriegerssyndroom"!

Dit is niet zomaar valse bescheidenheid en zeker ook geen opzettelijk bedrog en syndroom is misschien ook ietwat overdreven gesteld. Maar het is zeker een angst die bij zowel mannen als vrouwen voorkomt. Zeker in onze prestatiemaatschappij en met de afrekencultuur in het bedrijfsleven.

Het hoeft niet altijd een grote belemmering te zijn: een beetje gezond "over achieven" helpt je heus wel! En vaak speelt het in bepaalde periodes (zoals hierboven beschreven) in je loopbaan meer op dan in andere en gaat het weer over. Maar soms kan het natuurlijk wel in de weg zitten.

Hoe ga je daar dan mee om? Als je je hier in herkent, zal je zelf niet zo snel om hulp vragen, want tja, je zal maar eens door de mand vallen! Toch is het goed om bij een coach aan te kloppen als dat "beetje overpresteren" serieuze vormen aan gaat nemen.

• je perfectionisme staat je groei in de weg
• je hebt nooit genoeg tijd om alles voor elkaar te krijgen (of de boel nog beter te bedotten ;-)
• je hebt een baan onder je niveau aangenomen of een promotie verknald of geweigerd
• je vertoont zelfondermijnend gedrag (met als gevolg: "zie je wel, ik deug niet")
• je prestaties nemen echt een duik vanwege je onzekerheid
• je voelt je vermoeid of loopt zelfs tegen een burnout aan

Het is interessant om te zien waar die angst vandaan komt. Er zijn meerdere oorzaken te onderscheiden. Vaak heeft het te maken met het gezin of het milieu waar je uit komt. Misschien werd er door je ouders een hele hoge druk op je gelegd om te presteren. Maar het kan ook zo zijn dat jij, in tegenstelling tot je ouders, wel gestudeerd hebt en op jonge leeftijd al meer hebt bereikt dan zij. Misschien heb je de overtuiging meegekregen dat als je voor een dubbeltje geboren bent, je nooit een kwartje zult worden. Of leef je als moderne vrouw toch nog onbewust met het oude vrouwelijke rolmodel van je moeder in je hoofd.

Soms ben je in het onderwijs tegen beperkingen aangelopen. Sowieso is het onderwijs nog erg gericht op repareren van problemen in plaats van op talent en alles wat wel goed gaat. Ook werd er in onze jeugd nog te weinig aandacht besteed aan de verschillende manieren en stijlen van leren. Veel mensen die hoogbegaafd of hoogsensitief zijn, maar waar dat niet vroeg (h)erkend is, zullen zich "anders" voelen. Je hebt bepaalde situaties, systemen of procedures ook echt sneller door, waardoor het gevoel hebt dat het je (te) makkelijk af gaat. Dan zul je daardoor eerder aan jezelf gaan twijfelen dan je realiseren dat de wereld om je heen net iets anders werkt.

Een hele belangrijke, hele alledaagse en menselijke oorzaak is ook weer het feit dat je zelf je eigen talenten en intelligentie vaak niet herkent en erkent.

En daarin zit wat mij betreft het begin om dat vervelende bedriegersspook te verdrijven!

• Ontdek wat jouw talenten en sterke punten zijn. Situaties, successen en ervaringen die jij zelf bagatelliseert, zijn waarschijnlijk van die typische momenten dat jij in "flow" verkeerde.Je verkeert in flow in een werksituaties als je het gevoel hebt dat alles vanzelf gaat en tijd en ruimte om je heen lijken te verdwijnen, het werk gaat als vanzelf en het gaat je makkelijk af. Welke werkzaamheden zijn dat en welke talenten en competenties gebruik je dan eigenlijk? Welke kennis en kunde pas je toe op dat moment? Schat jezelf op waarde!
• Vraag feedback, bijvoorbeeld met een 360 graden assessment. Vraag dat aan verschillende mensen, zowel collega's als leidinggevenden en vakgenoten. Wat waarderen zij nu zo aan jou? Wat maakt jou bijzonder en wat zien zij als jouw grootste talent? Het zal voor een slinkse bedrieger als jij natuurlijk moeilijk zijn om te geloven dat anderen in je truckje zijn gestonken, maar laat het maar even bezinken... ;-)
• Ga eens een gesprek aan over jouw vakgebied met niet-vakgenoten. Doordat je met je eigen vakkennis vaak onder vakgenoten verkeert, valt het niet meer op hoeveel je eigenlijk weet, hoeveel specialistische kennis en kunde je hebt. Daardoor heb je het gevoel niet zo veel bijzonders te zijn...
• Ga je succesverhalen eens kritisch bekijken en bepaal hoeveel toeval, geluk, serendipiteit, teamwerk, charme, list en bedrog er nu eigenlijk echt een rol heeft gespeeld!
• Focus je vervolgens op die sterke punten die je tot nu toe over jezelf hebt ontdekt en wees daar voor de verandering nu eens niet te bescheiden over! Het klinkt natuurlijk raar voor een "bedrieger" maar maak jezelf echt zichtbaar om de dingen die jij goed doet!
• Schud het verleden van je af en richt je op het nu!
• Leer met kritiek om gaan en relativeer eens wat meer!
• Stel realistische doelen voor jezelf, timmer die lat nu eens niet aan het plafond!
• Zoek een mentor, supervisor of een coach om je verder te helpen.

Makkelijker gezegd dan gedaan allemaal natuurlijk. Maar herken jij jezelf of iemand uit je omgeving hierin, doe er dan wat mee. Het leven is zo namelijk veel makkelijker als je dit spook door de mand laat vallen.

En geloof me, ik kan het weten.... want ik bedot de boel natuurlijk al mijn hele loopbaan! ;-)

Het plaatje komt uit het boek "Spoken Bestaan" van Suzanne Unck! Een echte aanrader als je last hebt van dit spook of andere belemmerende gedachten, overtuigende belemmeringen of angsten!